LITIUM, ex Gr. λίθος, λίθιον, Lapis, lapillus. Hincmarus in Capitulis datis ann. 12. Episcopatus cap. 3. de Altari portatili, seu Tabula itineraria :

Tabulam quisque Presbyter, cui necessarium fuerit, de marmore, vel nigra petra, aut Litio honestissimo, secundum suam possibilitatem honeste affectatam habeat, et nobis ad consecrandum afferat, etc.

Quidam litium hoc loco esse censent quod vulgo ardesiam appellamus. Vide infra Loys. Sed et eadem notione usurpatam vocem hanc puto in Charta Eadredi Regis Angl. in Monastico Anglic. tom. 1. pag. 210 :

Cum 2. corceolis pretiosissimis et crusto aureo, columnis de Liciis 96. etc.

Perperam editum unica voce deliciis. Vide Festum in Delicia. Lapidem λίτζι, seu λάπις λίτζι non semel habet Nicolaus Myrepsus, ubi sumitur pro lapide pretioso, seu viridi, ut sect. 1. cap. 30. 31. Et cap. 37. meminit

λίθου πρασίου, ὅς λέγεται παρὰ Ἰταλοῖς λάπις λιτζι.

Rursum cap. 111 :

Λάπις λιτζι, τουτέστι λίθου λαξουρίου.

Alibi :

Λίτζι, τὸ λαζούριον ἢ λίθος πράσιος.

Et cap. 465. et 480. distinguitur a lapide Lazuli, qui λάπις λάϰζουλι, λίθος ϰυάνεος appellatur, quomodo etiam cap. 486. Adde sect. 32. cap. 7. Vide Gloss. med. Græcit. in Λίτζι.