« »
 
[]« Louete » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 145b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/LOUETE
LOUETE. Glossæ Cæsarii Heisterbac. in Reg. Prum. tom. 1. Hist. Trevir. Joan. Nic. ab Hontheim pag. 662. col. 2 :
Dauretwæ sunt cortices, qui excoriantur de arboribus, quas vulgariter appellamus Louete ; et de corticibus istis dabit mansus quinque fasciculos.
P. Carpentier, 1766.
Aliud sonat Louete in Lib. rub. fol. par. domus publ. Abbavil. ad ann. 1350. fol. 66. r° :
Il buvoient ensaulle u solier environ deux lieues après Louete sonnée.
Ibid. ad ann. 1375. fol. 135. v° :
Le samedi vijo. jour de March... environ heure de cœuvre-feu et Louete, etc.
Qua voce significari videtur Tempus, quod Entre chien et loup vulgo appellatur, crepusculum. Vide Horatarda.