« »
 
[]« Lumentum » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 151c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/LUMENTUM
LUMENTUM, Vitrum, Papiæ. Legendum, ut in Glossis Isid. Lumentum, Nitrum ; ubi Grævius adnotat communius esse Lomentum. Gloss. Lat. Gr. Sangerman. MSS. : Lumentum, ἐρεγμοῦ λέπος. Literæ Philippi VI. Franc. Regis ann. 1347. tom. 2. Ordinat. Reg. pag. 260. n. 30 :
Item, Lumenta non fient, nisi in terminalibus ; et tunc nisi ubi debent fieri de consuetudine, vel de jure.
A Papia deceptus D. de Lauriere, Lumenta reddit vitra, des verres, et terminalia, fornaces, des fournaises, ubi vitra fabricantur. Crediderim potius terminalia nihil aliud esse quam terminos, fines, ubi nitra eruebantur. Vide Terminalis.