LUNATICUS, Σεληνιαζόμενος, Matthæo cap. 4. 24. et Cæsario Dial. 2. cap. 112. ἐπιληπτιϰός, aliis. Matth. Silvaticus :

Lunaticus, Epilepticus.

Apuleius lib. de Herbar. virtut. cap. 9.

Ad Lunaticos qui cursum Lunæ patiuntur

. Brito in Vocab. :

Epilepsia fit ex melancholico humore quoties exuberavit, ad cerebrum reversus fuerit. Hæc passio caduca dicitur, eo quod cadens æger spasmos patiatur. Hos etiam Lunaticos vulgus vocat, quod per Lunæ cursum comitentur hos insidiæ dæmonum.

Addit Joan. de Janua : Nota quod ex vitio lunæ non patiuntur Lunatici, sed dæmones eos vexant his temporibus, ut per lunam infament lunæ creatorem. Hæc ex Hieronymo in 4. Matth. ubi Lunaticos exponit

non vere Lunaticos, sed qui putabantur Lunatici ob dæmonum fallaciam, qui observantes lunaria tempora creaturam infamare cupiebant, ut in creatorem blasphemiæ redundarent

. Ebrardus Betun. in Græcismo cap. 13 :

Dicitur a Luna Lunaticus hac ratione,

Quod certis mensis temporibus fuerit ille.

Ast Lymphaticus est, cerebrum cujus malus humor

Turbat et illidit, sed non sub tempore certo.

Est Energumenus quem dæmon possidet unus.

Sunt Arrepticii vexati dæmone multo.

Is Maniticus est qui se perimit sine causa.

Odo Cluniac. lib. 4. de Vita S. Geraldi cap. 3 :

Ancilla cujusdam viri Lamberti Lunatica per somnium monita est.

Constantinus Presbyter lib. 2. Vitæ S. Germani Episcopi Autissiodor :

Hujusmodi dæmonio vexabatur, quod per menstruum tempus redeuntibus incrementis Lunaribus, captivos suos caduca allisione prosternit.

Alexander Iatrosoph. lib. 1. Passion :

Cum servus ejus Lunaticus coram eo cecidisset.

Occurrit non semel apud Firmicum lib. 3. cap. 3. 5. 6. lib. 4. cap. 1. 2. etc. Vide Cæsarium in Questionibus Theologicis quæst. 50. Silvestrum Girald. in Topogr. Hiberniæ distinct. 2. cap. 3. Scorsum ad Homil. 23. Theophanis Ceramei, Nic. Fullerum lib. 2. Miscell. sacr. cap. 17. et Turnebum lib. 11. Advers. cap. 5.