LUTUM, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Lutum » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 157c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/LUTUM

LUTUM, Hispanis Tapia, nostris Muraille de terre, Cloison de mortier. Lutamentum, Catoni de Re Rust. cap. 128. Epitaphium Adelfonsi V. Regis Hispan. in Monasterio et Ecclesia Pinnatensi :

Hic jacet Rex Adelfonsus, qui populavit Legionem, post destructionem Almançor, et dedit ei bonos foros, et fecit Ecclesiam hanc de Luto et latere,... obiit era 1065. etc.

Alia Inscriptio ibidem :

Hic, quam cernis, aulam S. Joannis Baptistæ olim fuit Luteam, quam nuper excellentissimus Fredenandus Rex et Sanctia Regina ædificarunt lapideam, etc.

Epitaphium ejusdem Ferdinandi Magni æræ 1103 :

Et fecit Ecclesiam hanc lapideam, quæ olim fuerat Lutea.

Adde Inscriptionem aliam apud Ambrosium Moralem lib. 10. cap. 12. Græcis recentioribus πηλός, quæ vox Lutum sonat, Cretam significat.

Luto vel Coeno Necare. Lex Burgund. tit. 34. § 1 :

Si qua mulier maritum suum, cui legitime nupta est, dimiserit, necetur in Luto.

Quo referunt, quæ habet Tacitus de Moribus German. :

Ignavos et imbelles et corpore infames Cœno et palude, injecta insuper crate mergunt.

Vide Cenitus, Fossa.