MAGARIZARE, Saracenicam vel Mahometicam impietatem non modo profiteri, ut quidam volunt ; sed maxime post abdicatam et desertam Religionem Christianam, a qua qui transibant ad Musulmanismum μαγαρίζειν dicebantur ; vocabulo, quod significat stercore faciem conspurcare, ut auctor est Leunclavius in Pandecte Turcico num. 22. Hinc μαγάρισις, in Corona pretiosa macula, et ϰηλὶς redditur : unde Magarisius Sinus versus Rumeliæ vel Europæ promontorium appellationem accepit, a fœdis tempestatibus, quæ illis in regionibus existere Boreis flantibus solent, cum apud nos Aquilo serenitatem aeris ferat, ut est apud eumdem Leunclavium n. 25. Hist. Miscella lib. 23 :

Repromittit, se non compellere ad Magarizandum.

Quidam Codd. ex editis male habent Menzerizandum. Capitulare Radelchisi Principis Beneventani col. 24 :

Nullum Saracenum recipiant... præter illos qui temporibus DD. Siconis et Sicardi fuerunt Christiani, si Magarizati non sunt.

Crebro utuntur etiam Græci. Theophanes :

Ἐποίησε δὲ ὲπιστολὴν δογματιϰὴν πρὸς Λέοντα τὸν Βασιλέα, οἰόμενος πείσειν αὐτὸν τοῦ μαγαρίσαι.

Menolog. Basilii Imp. 6. Mart. ἠναγϰάσθησαν μαγαρίσαι.