MAGNALIS, Magnalia. Glossæ antiquæ MSS. : Magnalia, salubriora, prosperiora, magnifica, pretiosiora. Jo. de Janua : Magnalis, magnus, vel qui magna fecit. Unde illud : Loquebantur variis linguis Magnalia Dei. Papias : Magnalia, id est, præstantiora, magnifica, salubria. Mamotrectus ad 17. Sapient. :

Magnalia, Magnitudines.

Græc. Edit. μεγαλεῖον. Ruffus Asterius Quintus in Carmine de Deipara :

Signa movent populos, cernunt Magnalia cœci.

Auctor Carminis de Missione Spiritus sancti :

Hæc tuba profecta de Sion, Magnalibus

  Orbem replevit Messiæ.

Arnulfus Lexov. in Epist. :

Non tanta postmodum prosperitatis ejus insignia claruerunt, quanta præcedentis adversitatis Magnalia celebrantur.

Hist. Cortusiorum lib. 3. cap. 5 :

Qui literis Magnalia promittebat.

Occurrit ibi semel ac iterum. Rodericus Toletan. in Præfat. ad Hist. Hispan. :

Hispanorum Regum origo, et eorum Magnalia, etc.

Will. Britto in Præfat. Philipp. :

Cur ego quæ novi, proprio quæ lumine vidi

Non ausim magni Magnalia scribere Regis ?

Occurrit passim in libris sacris, et alibi. Vide observata ab Olao Borrichio lib. de Variis linguæ Latinæ ætatib. pag. 157. et Stephanio ad Saxon. Grammat. pag. 156.