« »
 
[]« Magulum » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 177a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MAGULUM
MAGULUM, Gena, bucca. Vetus interpres Juvenalis Sat. 2. v. 17 :
Peribomius. Nomen Archigalli Cynœdi, quem Magulum conspurcatum dicimus, qui publice impudicitiam perpessus est.
Græcobarbaris μάγουλον, genam, buccam significat. Gloss. Gr. MS. ex Bibl. Regia Cod. 2062 : Πάρειαι, αἱ γνάθοι, τὰ μάγουλα. Narratio de Bertrando Romano MS. :
Στόμα χαρίτων χάριτος δόντια μαργαριτάρια, μάγουλα ῥοδοϰόϰϰινα, ἀυτόϐαπτα τὰ χείλη.
Vide Gloss. Meursii.