« »
 
MAJORALIS 1, MAJORALIS 2.
[]« 1 majoralis » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 186a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MAJORALIS1
1. MAJORALIS, Primus inter ovium pastores, Hispanis Mayoral. Jacobus I. Rex Arag. in Foris Oscæ ann. 1247. fol. 31 :
Debet jurare super sancta Dei Evangelia Majoralis de capanna, sive Major Pastor Infantionis, qui fuerit in capanna, quod in capannis ovium, seu gannatorum, jura Regia non minuat, nec abscondat.
Ibidem :
Majoralis de capanna,
qui Majorau de la Cabane, in Consuetud. Solensi tit. 14. art. 17. appellatur.
[]« 2 majoralis » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 186a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MAJORALIS2
2. MAJORALIS, Titulus honorarius principis Sectæ Valdensium. Limborch. Sent. Inquis. Tolos. pag. 289 :
Asseruit quod Johannes cognominatus de Lotharingia Majoralis sectæ suæ, videlicet Valdensium, docuit eam de prædictis.
Et pag. 291 :
Audivit dici quod dictus Johannes quamvis non esset sacerdos, set erat Majoralis prædictæ sectæ, Missam poterat celebrare... credidit magis esse obediendum... Majorali dictæ sectæ Valdensium quam domino Papæ.