MAJUMA, Festum, quod summis impensis, conviviis, et spectaculis, iisque indecoris ac procacis licentiæ celebrabatur, quodque primo ab Arcadio toleratum seu restitutum ea conditione, ut honestas et verecundia servaretur, deinde triennio post, et quod excurrit, prorsus prohibitum, ut docent lex 1. et 2. Cod. Th. de Majuma. (15, 6.) Istius porro festi meminit Julianus Imp. in Misopog. sed de nominis origine non consentiunt eruditi, quorum alii ex Suida et Glossis Basilic. a Maio mense, quo illud celebratum putant ; alii a Majuma Syriæ urbe ita appellatum volunt. Horum sententias pluribus expendit Jacobus Gothofredus ad d. titulum ; et Baronianam amplectitur, a Majuma nempe urbe id nominis accessisse existimans, quod ejusmodi festa in Oriente potissimum celebrata colligat ex Libanio et aliis. Sed et longe post, Leonem Chazarum Imp. devictis Arabibus ann. 3. urbem ingressum, ἐν Σοφιαναῖς, in Palatio Sophianarum, Μαιουμᾶν fecisse et celebrasse cum filio, tradit Theophanes : quo loco Codex Palatinus habet Μαμιᾶν. Legenda omnino in hanc rem erudita Andreæ Rivini Diatribe, in Syntagm. variarum dissertat. rariorum pag. 537. edit. 1702.