« »
 
[]« Malo-velle » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 201a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MALO-VELLE
MALO-VELLE, Invitus, nolens, Gall. Malgré. Regimina Paduæ ad ann. 1312. apud Murator. tom. 8. col. 429 :
Vastaverunt rostam, et aperuerunt aquam Malovelle domini Canis.
Ibidem ad ann. 1337. col. 443 :
Dictam portam cum pluribus domibus combusserunt Mallo-velle dominorum Alberti et Mastini de la Scala, qui erant ibi præsentes, et ausi non fuerunt defendere.
Adde Chron. Parmense ad ann. 1249. apud eumdem Murator. tom. 9. col. 776.