MANBOTA, Compensatio mortis, a voce Saxonica Man, quæ hominem sonat, et Bode, quæ a bettan deducitur, quod compensare est. Erat igitur Manbota perempti hominis illa æstimationis pars, quæ cæsi domino compensationis loco tributa est. Leges Inæ Regis cap. 69 :

Ex æstimatione capitis viri, qui vicenis, dum vixerat, æstimabatur solidis, subtrahantur 30. solidi ad compensandam domino mortem, etc.

Saxonicum habet Monbote. Occurrit hæc vox non semel ea notione in Legibus Edw. Confess. cap. 12. Henrici I. cap. 12. 69. 70. 74. 75. 76. 79. 80. etc. Leges Normannicæ Willelmi Nothi cap. 8 :

Si home occit l'altre, et il seit counsaut, et il doive faire les amendes, durrad de sa Manbote al seignor per le franc home 10. sols, et pur le serf 20. sols.

Vide Philips. de Jure Anglosax. § 47. et Histor. Jur. Anglic. tom. 2. pag. 258. 315.