![[]](img/image.png)
2. MANGIA, Manica, Gall. Manche. Regest. Comput. Visiliæ in Dalphin. ann. 1337 :
Item pro quibusdam Mangiis ponendis in eorum tunicis 2. sol. 6. den.
P. , 1766.
◊ Nostris etiam alias
Mange. Consolat. Boet. MS. lib. 4 : Li Manges de la destral, Aratri manica, in Vit. SS. MSS. ex Cod. 28. S. Vict. Paris.L'un fiert, et l'autre se revange,N'y ot haubert, faude, ne Mange,Où demourast anel, ne maille.
![[]](img/image.png)
Icellui Jehannin avoit par pluseurs foiz la charrue du suppliant levée en hault sur les Esmanchons, etc.