MARANI, apud Hispanos Mauri appellari solent : de qua voce ita Joannes Mariana lib. 7. de Rebus Hispan. ubi de donatione Aurelii Regis Galleciæ in Hispanica æræ 813. facta Monasterio : Est, inquit, ad memoriam insignis iis in litteris contenta execratio, qua ejus donationis violator jubetur esse Anathema Marrano et excommunicatus. Unde intelligitur, Marani, vocem vulgarem non a Mauris, quasi Mauriani, ut quidam suspicantur, factam in Italia Friderici Ænobarbi tempore cum Mauri plurimi fidem Christo datam in baptismo passim ejurata, quam susceperant religione, violarent ; sed potius ex Syriaca voce Maranatha deductam, qua anathematis ignominia, execratioque in divinis litteris continetur. At secus sentit Scaliger de Emendatione temporum lib. 6. pag. 625. In verbis, inquit, Geographi Arabis fit mentio factionis Maravanjun. Sciant igitur studiosi, Abaz fuisse patruum Muhammedis, atque ejus progeniem et gentem dictam fuisse, dicique adhuc Abazium. Ad eos jus Chalifatus pertinebat, utpote qui propius sanguine Muhammedem attingerent. Sed Marawan quidam primus Chalifatum ab illa gente ad suos, qui Maravanum dicti sunt, transtulit per tyrannidem, eoque nomine omnibus Muhammedanis in odio est nomen Marawanin ad hanc usque diem. Vide Marrones.