« »
 
[]« Marayda » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 258c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MARAYDA
MARAYDA, Locus palustris, ut videtur, pascendis pecoribus aptus. Charta Otton. III. comit. Burgund. ann. 1195. inter Probat. tom. 1. Annal. Præmonst. col. 455 :
Mansum et pratum apud Vaner, Maraydas et terram apud Bombalum.
Vide Marascausia.