« »
 
[]« Marennum » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 274b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MARENNUM
MARENNUM, Marenum, Materia lignea ædibus ædificandis idonea, Gall. Marrien, vulgo Mairain. Charta ann. 1208. in Chartul. archiep. Bitur. fol. 166. r°. :
Si vero in via publica, quæ ducit a capella Gilonis ad sanctum Palladium, inventum fuerit ducens ligna seu Marennum, jurare poterit quod non sit de bosco ipsorum, etc.
Arest. parlam. Paris. ann. 1261. in Reg. Olim fol. 115 :
Marenum aptum pro molendinis suis reparandis.
Charta ann. 1294. in Lib. nig. 2. S. Vulfr. Abbavil. fol. 65. r°. :
Thesaurarius dicebat et asserebat vetera Marena seu ligna ejusdem ecclesiæ nostræ, quæ propter nimiam vetustatem... de tecto... deponuntur, etc.
Lit. remiss. ann. 1389. in Reg. 137. Chartoph. reg. ch. 79 :
Aucuns charretiers furent trouvez menans trois charretes chargées de Marrien, etc.
Vide Materia.