MARGARITÆ, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Margaritæ » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 279a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MARGARITAE

MARGARITÆ, dictæ Græcis Scriptoribus Ecclesiasticis sacræ Eucharistiæ particulæ : quippe Sacerdos post sacrificium, dum communicat, hostiæ quartam partem absumit, tres reliquas summis digitis in particulas, easque minutulas super patena comminuit, quod aptius commodiusque ex pane recenti absolvitur, cum veterascens alias panis, humore absumpto, in pulverem, ut ita dicam, fatiscat ; quæ quidem particulæ pro infirmis reservantur. Has particulas μερίδας vocat Euchologium, μαργαρίτας Liturgia Chrysostomi, et Germanus in Hist. Eccles. pag. 147. ψιχάς, Cyrillus Hierosolymitanus ; micas, Paschasius lib. de Corpore et Sanguine Domini, Margaritum, Fortunatus lib. 3. Carm. 23. ad Felicem Bitur. Episcopum :

Quam bene juncta decent, sacrati ut corporis Agni

Margaritum ingens, aurea dona ferant.

◊ Sed et μαργαρίτις, appellari Græcis recentioribus vas, in quo eæ asservantur, docet Franciscus Richardus in Relat. de Insula sanctæ Irenes pag. 221. Vide Vitam S. Lucæ junioris Thaumaturgi cap. 6. num. 42. pag. 985. et Leonem Allatium de recentiorum Græcorum Templis : præterea Concilium Matisconense II. can. 6. ubi

de reliquiis sacrificiorum vino conspersis, ab innocentibus absumendis

. Vide Glossar. med. Græcit. voce Μαργαρίτης, col. 878. Hinc

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Margaritum, vocatur quædam crucicula quæ Sanguinem et Crucis Christi particulam continebat, in libello de sanguine Christi Augiæ asservato, apud Mabill. tom. 3. Annal. Benedict. pag. 704 :

Agillimus erga dominam suam interventor existebat (Tougolfus) quatenus... fulgidissimum Margaritum ad Monasterium condonare dignaretur... Postquam prædicta Dei cultrix sæpe nominatam cruciculam ad monasterium magna sub devotione transmisit.