« »
 
MARMOR 1, MARMOR 2, MARMOR 3.
[]« 1 marmor » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 285b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MARMOR1
1. MARMOR, Morbi equorum species in genibus vel articulis. Vegetius lib. 2. Artis veterin. cap. 48 :
Marmor duritiam ostendit ex nomine, etc.
[]« 2 marmor » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 285b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MARMOR2
2. MARMOR, Tabellula marmorea imaginata, quæ in quibusdam Ecclesiis defertur osculanda ad Pacem in sacra Liturgia. Synodus Bajocensis ann. 1300. cap. 10 :
Inhibemus firmiter et districte, ne pace recepta a Presbytero in altari, pluribus quam duabus mulieribus, Marmor tradatur deosculandum.
Vide Lapis pacis, et Osculum pacis.
[]« 3 marmor » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 285b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MARMOR3
3. MARMOR, Mare. Fridegodus in Vita S. Wilfridi sæc. 3. Bened. part. 1. pag. 178 :
...... Dum tensis alta pererrant
Marmora, Psalmigraphi recolentes orgia velis ;
Ecce repentinis pontus fundotenus undis
Infremuit.
P. Carpentier, 1766.
Utitur Virgilius Georg. lib. 1. v. 254 :
Et quando infidum remis impellere Marmor.