« »
 
[]« 1 marrelarius » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 286c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MARRELARIUS1
1. MARRELARIUS, Ædituus, custos ædis sacræ, vulgo Marguillier. Charta Eccles. Aniciensis ann. 1312 :
Thesaurario Ecclesiæ viii. l... turibulario c. s. pro violeta x. s. pro Marrelario c. s. porterio minori pro balais xx. s.
Statuta Eccles. Massil. ann. 1472 :
Marrelarii non teneant campanas erectas, nec illas virent, sub pœna denariorum iv. Marlier
in Statutis Scabinorum Maceriarum ad Mosam :
Item ledit Marlier est tenu d'avoir serviteurs souffisans avec lui pour aidier à chanter à l'autel ou cuer. Marlage
vero dicitur in eisdem Statutis quod ipsi ratione sui officii competit :
L'en doit cha cun an audit Marlier le jour de Pasques communaulx chacune personne qui recoit Corpus Domini... son Marlage, c'est assavoir du moins ung double.
Vide Matricularii, et Marcaclarius.