« Martinus » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 289c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MARTINUS1
MARTINUS, Qui suam acrius quam par est, et obstinatius opinionem tuetur, cujusmodi fuit
Martinus Jurisconsultus celebris sub Frederico I. a quo, inquit Baronius ann. 1158. in
vulgare proverbium ejus durities apud JC. in hanc usque diem pertransiit, ut
Martinum appellent, qui suæ ipsius sententiæ singulari pertinaci studio inhærescat.
Fuit is Martinus Grosia, una cum Bulgaro, Legum Professor in Academia Bononiensi, de quo
pluribus Otto Morena in Hist. Rer. Laudens. pag. 38. De alio
Magistro Martino, vide Matth. Paris ann. 1244. pag. 434.