« »
 
[]« 2 mascla » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 294a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MASCLA2
2. MASCLA, Masclus. Tidericus Langenius in Saxonica :
Tunc infinitus populus ratibus redimitus,
Masclis ornatus, ad quævis bella paratus,
Multi Barones de Græcis nobiliores
Tunc processerunt huc, navigioque venerunt.
Infra :
Gens armatorum venit ex hoc Ungariorum,
Millia Masclorum Rex quinquaginta suorum
Secum ducebat, etc.
Ubi masclis ornatos, et masclos, loricatos interpretor. Vide Macula 2.