« »
 
[]« Mastinus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 300b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MASTINUS
MASTINUS, Molossus, Gall. Mastin. Leges Forest. Scotic. cap. 13 :
Si aliquis Mastinus inventus fuerit in aliqua foresta.
Assisa forestæ Henrici II. Reg. Angl. art. 6 :
Rex præcepit, quod expeditatio Mastinorum fiat, ubicunque feræ suæ pacem habent, vel habere consueverunt.
Knyghton lib. 2. cap. 15 :
Canes et [] Mastini per omnes forestas Angliæ occiduntur.
Perperam Mastivus, pro Mastinus, in Assisa forestæ cap. 9. apud Spelmannum :
Si quis Mastinus inventus fuerit super aliquam feram, et mutulatus fuerit, ipse cujus canis erat, quietus erit de illo facto : si non fuerit mutulatus, ipse cujus fuerit Mastinus, erit culpabilis tanquam de manupasta.
Statuta Arelat. MSS. art. 80 :
Et Castellani teneantur ibi tenere quatuor canes Mastinos ad custodiendum dictum castrum.
Occurrit etiam apud Petrum de Crescentiis lib. 10. de Agricult. cap. 29. Joan. de Condato MS. :
Grant route de chiens uns et autres,
Mastins et gousses, et grans viautres.
Vide Ægidii Menagii Origines Italicas. Can de la Scala, Veronæ dominus, passim dicitur Mastinus ut in Vita Carol. IV. Imper. et alibi.