« »
 
[]« Mastruca » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 300c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MASTRUCA
MASTRUCA, Sardorum vestis pellita. Isidorus Origin. lib. 19. cap. 23 :
Mastruca, vestis Germanica, ex pelliculis ferarum, de qua Cicero pro Scauro : Quem purpura regalis non commovit, eum Sardorum Mastruca mutavit.
Sed illudens Cicero ex industria hoc usus est peregrino vocabulo, ut monuit Quintilianus Orat. Institut. lib. 1. cap. 5. Acta S. Felicis Presbyt. tom. 1. Januar. pag. 950 :
Quid huic, quæso, obfuit seni persona sentinatoris et in nautis vilissima, inops habitus et Mastruca Sardorum.
Domnizo lib. 1. de Vita Mathild. cap. 13 :
Rex sibi Mastrucas post escam maxime pulchras
  Donavit, florent quoque pelliciones.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Mastrucatus, Mastruca indutus, ut togatus, qui vestitus toga, apud Ciceronem de Prov. 15 :
Res in Sardinia cum Mastrucatis latrunculis gesta.