« Matina » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 305c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MATINA
MATINA. Chron. Domin. de Gravina apud Murator. tom. 12. col. 608 :
Ordinaveramus ad Matinam Padulis Vivæ sibi tollere prædicta omnia bona atque vitam, tamquam nostrorum capitalium æmulorum.An festinanter, propere ? Mastino ea notione utuntur Itali.
P. , 1766.
◊ Non apertior mihi est
ejusdem vocis intellectus, in Charta ann. 1117. ex Access. ad Hist. Cassin. part. 1. pag.
234. col. 2 : Et concedimus ipsi homines, ut qualemcumque terram de sanum exaudinaverit, in hereditatem habeant ad respondendum, sicut in Matinæ consuetudo est.