◊ Hinc nummis veterum Romanorum sive Græcorum aureis, argenteis et æreis, Medalliæ nomen mansit. Scaliger ad Eusebium, ab Arabico vocem accersit :

Προτομὴν nos vulgo Medaliam vocamus, Arabes etiam Methalia : quod nescio quo commercio ab Arabibus ad Italos et Gallos delatum. Ita enim vocant numismata Christianorum, quæ expressum caput humanum præferunt.

Verum non est cur ad Arabes recurramus, cum ipsæ nummorum nostrorum veterum, hoc est, Francicorum inscriptiones, originem vocabuli videantur prodidisse. Prostant enim in libello Petaviano Nummi aliquot argentei Ludovici Pii et Caroli Calvi, in quibus METALLUM scribitur in nummi circulo, interdum etiam in medio nummo, ita ut nummi inde Metalla nuncupari potuerint, quod vero admodum simile est, cum etiamnum Francis Metail, sit Metallum, vox a Medail, vel Medaille, non abludens. Manilius, de Collybista, seu nummulario :

Et facti mercator erit per utrimque Metalli,

Alterum et alterius semper mutabit in usus.

Ubi factum metallum, ut factum argentum appellavit, i. ἐπίσημον, signatum, cui opponitur ἄσημον, infectum, non signatum.

◊ Alii ea voce in nummis exarata argentum nude significari existimant : quod mihi verisimile non videtur, cum æs, aurum aut quævis alia moneta eadem voce designari potuerit. Vide le Blanc pag. 100.