« »
 
[]« 2 medicinare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 322c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MEDICINARE2
2. MEDICINARE, Medicamenta adhibere, Gall. Médeciner. Lit. remiss. ann. 1355. in Reg. 84. Chartoph. reg. ch. 495 :
Dicta Mahauta expiravit, non occasione ipsius percussionis solummodo, sed ex eo quod caruit medico ;... si Medicinata fuisset, sanari et reconvalescere potuisset.
Charta fundat. collegii de Verdala Tolos. ann. 1337. ex Cod. reg. 4223. fol. 12. r° :
Nulli eorum extra mensam communem panis, vinum, pecunia, vel aliqua alia victualia ministrentur ; nisi Medicinati, sanguine minuti, aut alias tali corporis necessitate detenti fuerint.