« »
 
[]« 2 meianus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 327c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MEIANUS2
2. MEIANUS, nude, Murus intermedius, Gall. Mur mitoyen. Stat. an. 1270. inter Probat. tom. 1. Hist. Nem. pag. 94. col. 1 :
Item a portali de Poscheriis ad portale de Pertus, et per totum Meianum, etc.
Libert. villæ S. Pauli senesc. Tolos. ann. 1319. in Reg. 29. Chartoph. reg. ch. 221 :
Et de stillicidiis, protectis et Meianis et consimilibus ratione domorum.... possint cognoscere.
Charta ann. 1324. ex Tabul. monast. Montisol. :
Osilius abbas de consensu et voluntate conventus.... assignavit fratri Alberto de Lissaco ejusdem monasterii monacho quamdam cameram subtus dormitorium faciendam,..... sub hac conditione videlicet, quod ipse Albertus faceret de suo proprio Meianum sive parietem de petra et de bast et batudam de morterio, inter ipsam cameram et aliam juxta eam faciendam.
Et certe nostris Meian, pro Moyen, medius. Tract. Ms. de Pisc. cap. 57. ex Cod. reg. 6838. C. :
In Gallia Narbonensi pro ætatis differentia, (aurata) quæ magnitudine definitur, diversa nomina habet : nam quæ [] palmi magnitudinem nondum attigit, sanqueue dicitur ; quæ cubiti est magnitudine, daurade ; quæ inter illas est, Meiane, quasi dicas mediam.
Vide supra Megerius 2.