Melinum præterea est color quidam nativus,

et optimus, quod ejus vis metalli per insulas Cyclades Melo dicitur

, ut habet Anonymus de Re architectonica cap. 27. ex Vitruvio lib. 7. cap. 7. ubi Philander.

Melinoporphyrus, Color luteus purpureus. Charta donationis factæ Ecclesiæ Cornutianæ edita a Suaresio :

Vela loricata Melinoporphyra uncinata duo.

Hinc etiam vox

Milinovultis, in Epist. Michaelis Balbi Imp. ad Ludovicum Pium Imper. apud Baronium ann. 824. n. 30 :

Causa memoriæ dilectionis quæ inter nos est, misimus per prædictos missos nostros prasinovultim unum, Milinovultim unum, Tyria duo, blattas veras duas, dirhodina duo, etc.

Ubi melius melinovultim, ut fuerit pannus nescio quis lutei coloris ut prasinovultim, viridis. Si Græca suppeterent, fortasse vera notio erui posset : verum ne et quis conjecturam nostram hac in re desideret, addam eam quam Fortunatus noster suppeditat lib. 8. Poem. 9. de Floribus super altare :

Aureus ordo crocis, violis hinc blatteus exit,

  Coccinus hinc rubicat, lacteus inde nivet.

Stat prasino-Venetus, pugnant et flore colores,

  Inque loco pacis herbida bella putes.

Ex hoc, inquam, loco licet augurari, vultim hic pro Venetus male effingi, ut in Græcis voces istæ barbaricæ sic scriptæ fuerint μηλινοϐένεθος et πρασινοϐένεθος. Ab eodem fonte vox Rhodomelinus, in eadem Charta Cornutiana, de qua suo loco, ut et Coccomelinus, in eadem Donatione.