MELODIA, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Melodia » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 333a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MELODIA

MELODIA, Cantus Ecclesiastici species. Ordo Romanus :

Sequitur versus, Epulemur, inde Melodia.

Bernardi Mon. Ordo Cluniac. part. 2. cap. 19 :

Ad solos Nocturnos et Vesperas super Psalmos, nonnisi Alleluia cantatur, ad Melodiam subscriptarum antiphonarum formata.

P. Carpentier, 1766.

◊ Ordo eccl. Ambros. Mediol. ann. circ. 1130. apud Murator. tom. 4. Antiq. Ital. med. ævi col. 871 :

Tunc magister scholarum canit Melodias cum pueris suis.

Prosam, quam alii sequentiam vocant, hic designari opinor. Vide Melodiare. Nude, pro Cantus, in Charta Caroli Simpl. ann. 917. tom. 9. Collect. Histor. Franc. pag. 532 :

Ita tamen ut quamdiu advixerimus,... septem psalmorum Melodiam cotidie decantent.