« »
 
[]« Mendum » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 339c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MENDUM
MENDUM, Damnum. Charta ann. 1180. apud Georg. Pilonum in Hist. Bellunensi pag. 90 :
Et si contigerit quod aliquis ex supradictis fecerit aliquod factum, unde Mendum exire debeat, vel propter jam dictam societatem aliquid ex suis bonis amiserit, præfatum Commune pro eo Mendum facere debet, et amissa in integrum staurare.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Mendum. Papias : Menda in culpa operis vel corporis. Mendum vero mendacium. Item : Mendum in libris proprie... Mendacium in cæteris rebus.