« »
 
[]« Mento » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 346b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MENTO
MENTO, pro Mentum, usurpat Michael Scotus de Physionomia cap. 73. Inventar. S. Capel. Paris. ann. 1363. ex Bibl. reg. :
Item quoddam sanctuarium continens de Mentone et dentibus S. Ursulæ.
Aliud ann. 1376. ex ead. Bibl. :
Item unum sanctuarium sive reliquiarium argenti deauratum, in quo est Mento cum dentibus S. Ursulæ virginis.
Aliud Gallicum :
Un sanctuaire, où il y a du Menton à tout les dens de sainte Ource.
Occurrit rursum inter Instr. tom. 11. Gall. Christ. col. 213. Arnobio lib. 3. cap. 7. Mento est Mentum habens solito majus.