« »
 
[]« 1 meringa » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 355b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MERINGA1
1. MERINGA, Idem quod aliis Merenda dicitur, Pomeridianum prandium. Codex MS. Consuet. Eccl. Coloniens. e Bibl. Eccl. Atrebat. :
Præposito majori ad Meringam datur unus denarius et albus panis et i. stopus vini. Majori decano, etc. cuilibet istorum datur Meringa sicut majori Præposito..... Quilibet obedientiarius quando incipit dare Meringam, tunc propinat dominis cum sextario vini in tribus magnis cifis ; et quando terminatur Meringa, propinat dominis ; obedientiarius majoris Meringæ proxima quinta feria post octavam Paschæ incipit plene dare Meringam cum i. denario, integro pane et stopo vini ; et prædicta Meringa plene terminatur usque ad vigiliam S. Petri ad vincula.
Vide Merendare.