« Mesopycnus » (par P. , 1766), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 362a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MESOPYCNUS
MESOPYCNUS, Cantus species, quæ sic explicatur ad calcem Breviarii Paris. edit. ann. 1736.
Cantus oxypycni, a recentioribus Majores vocantur. Mesopycni vero et
Barypycni minores appellantur, habita ratione situs hemitonii supra chordam
finalem, ut apud Græcos : et ut a Mesopycnis secernantur, a quibusdam
Minores-inversi vocantur, quia hemitonium habent infimo loco.