« »
 
[]« Mezannus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 374a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MEZANNUS
MEZANNUS, Medius annus, dimidium anni : vox ibrida a veteri Gallico Mez, Medium, et Annus. Notæ in Catholicon Edit. Ratisponens. ann. 1699 :
Ne litteræ istæ sint nimis vetustæ, solet Rex Philippus eas renovare de tribus mensibus in tres menses, et ad summum de Mezanno in Mezannum.