« 3 minare » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 391b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MINARE3
3. MINARE, Cuniculos facere, Miner. Vox passim hac notione recepta : a minis
forte, seu fodinis, quod qui in iis operantur ut metalla eruant, fossas subterraneas
conficiant. Quomodo autem olim ejusmodi cuniculi fierent, docent in primis Albert.
Aquensis lib. 2. cap. 36. Guill. Tyrius lib. 3. cap. 10. lib. 12. cap. 11. Gruellus in
Historia Arthuri Ducis Britanniæ, Dux Clivensis in Tacticis vernaculis pag. 57. 119. et
alii passim ex nostris Historicis. Willem. Brito lib. 7. Philipp. :
Willelm. de Podiolaurentii cap. 43 :....... Certantque MinareArte sibi nota latus et fundamina turris,Parmis protecti, ne forte ruens super illosMissilium posset retropellere turbo cavantes,Donec visceribus muri latuere cavati,Truncis suppositis, subito ne corruat in sePendula pars muri, pariens sibi damna virisque,Queis simul incisum satis est, supponitur ignis,Et fugiunt ad tuta viri, ruit Illion ingens,Ingentemque ruens strepitum facit, etc.
Incipientes Minare instar talparum, conantur invadere civitatem.