« »
 
[]« 1 minarius » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 391c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MINARIUS1
1. MINARIUS, a verbo Minare, Ducere : cui equos ducendi cura demandata. Computus ann. 1202. apud D. Brussel de Usu feud. tom. 2. pag. clix :
Minarii iiii. de xxviii. diebus liiii. s. marescallus equorum, de xii. diebus xii. s.
Et pag. clxi :
Pro sex balistariis ad equos... xiiii. s. Pro ii. Minariis de eodem termino xxi. s.