« »
 
[]« 1 minna » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 401c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MINNA1
1. MINNA. Glossæ Isonis Magistri ad Prudentium, lib. 1. in Symmachum : Ardor, amor, Minna. Alibi : Furores, Minna. Rursum : Ignem, amorem, Minna. Theutonibus minnen, est amare, diligere, atque adeo venereis voluptatibus frui, amare, amori litare, maxime superioribus Germanis, ait Kilianus. Inde f. Gall. Mignon. In Sacramento populi Theotisco apud Nithardum lib. 3. In godes minna, exponitur in Romano, pro Don amur, id est, pro Dei amore. Glossæ Keronis : Amor, Minna. Amori, Minnu. Vide Freherum in Expositione fœderis inter Ludov. et Carolum Reges. Grimm. Mythol. German. pag. 36. Graff. Thesaur. Ling. Franc. tom. 2. col. 771.