« Minuatim » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 403a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MINUATIMMINUATIM, Particulatim, Gall. En détail. Charta ann. 1328. apud Rymer.
tom. 4. pag. 361 :
tom. 4. pag. 361 : Ita tamen quod merces, quæ vulgariter merceriæ vocantur, ac species, Minuatim vendi possint, prout antea fieri consuevit.Supplem. Antiquarii :
Minuatim, ϰατὰ λεπτόν, minutim.
Minuatim, petit à petit,in Gloss. Lat. Gall. Sangerm.

