« »
 
[]« Miricæ » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 406b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MIRICAE
MIRICÆ, Terræ incultæ, vepribus et dumetis abundantes ; interdum et ipsa dumeta, nostris vulgo Bruieres. Charta ann. 1294. apud Miræum tom. 2. pag. 879 :
Præterea curtem ipsorum de Nuwelanda cum bonis antiquis, in agris, in paludibus, Miricis, pascuis, et omnibus pertinentiis.
Index MS. benefic. Eccl. et diœc. Constant. fol. 51 :
Rector.... percipit.... omnes fructus et decimas bladorum et leguminum, agnorum, lanarum, porcellorum, apumque et nemorum, Miricarum in sua parrochia venditorum.
Vita S. Yvonis tom. 4. Maii pag. 604 :
Johannes quidam... prægrandi Miricarum oneri succumbens, etc.
Adde tom. 4. Gall. Christ. inter Instr. col. 322. 422. et Eccardum Hist. Landgr. Thur. col. 314. []