« »
 
[]« Miserabiles personæ » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 409b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MISERABILES
MISERABILES Personæ, in leg. un. Cod. Justin. Quando Imp. inter pupillos, vel viduas, vel miserabiles personas, etc. (3, 14.) Fortunæ injuria Miserabiles, in leg. 2. Cod. Th. de Officio judicum omnium. (1, 10.) Miseri homines, in Append. Cod. Theodos. Const. 1. Statuta Vercell. lib. 1. f. 7. v°. :
Item quod Potestas sive rector teneatur eligere unum judicem Vercellarum qui... consilium et patrocinium prestabit... viduis et orphanis, pauperibus et aliis Miserabilibus personis que propter paupertatem.... non erunt sufficientes ad expensas in ea faciendas.
Advisamenta Styli curiæ Eccl. Brioc. :
Promotor curiæ adjiciet : Causas miserabiles et Miserabilium personarum posse tenus promovebo.
Vide Haltaus. Glossar. Germ. col. 1450.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Miserabilia Loca, Gall. Lieux de pieté, vel ut olim dicebant, Lieux pitoïables, ubi scilicet miserabiles seu pauperes recipiuntur. Litteræ Philippi V. Reg. Franc. ann. 1320 :
Præfati beatissimi Ludovici proavi nostri sanctam intentionem quam ad Domum Dei prædictam et alia pia et Miserabilia loca semper habuit attendentes.