MOGGUS, Blesus, sive Balbus. Ita Anastasius Bibl. ad VIII. Syn. act. 6. ubi de Petro Mongo hæretico, qui Græcis μογγός, Gloss. Lat. Græc. : Atubus, μογίλαλος, μόγγος, i. qui cum difficultate loquitur. Atubus vero, quasi ἄτυπος dictus, qui inarticulate loquitur. Liberatus Diacon. cap. 16 :

Petrum cognomento Moggum, qui vocatus est Blæsus.