« Molnaironus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 448c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MOLNAIRONUS
MOLNAIRONUS, Molnarius, Molnerus. Voces ejusdem significationis, quæ
molitorem aliosque in molendino servientes denotant. Statuta Massil. lib. 1. cap. 55 :
De Molneriis et Molnaironis, et mulateriis et duobus officialibus super hoc eligendis.Infra :
Prædicti tam Molneri quam Molnaironii jurent ad sancta Dei Evangelia bene et fideliter tam bladum quam farinam custodire et fideliter molere bladum.Occurrit ibid. pluries non sine aliqua interdum vocum mutatione. Charta ann. 1215. in Tabul. Corbeiensi :
Ea scilicet conditione quod ipsum molendinum in levatione et his quæ ad molendinum pertinent, ita temperari faciam, ut molendinum de Eskenfol, quod prædicto subjacet, aquam sufficientem habeat, secundum arbitrium Molnariorum pace utrinque servata.