MONOCULUS, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Monoculus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 507c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MONOCULUS

MONOCULUS, Cocles, μονόφθαλμος, vox hibrida, qua utitur Guillelmus Armoricus in Philippo Aug. ann. 1163. Ebrardus Bethuniensis in Græcismo cap. 7 :

Gorgonæ atque tres Monoculæque fuere sorores.

Regestum Castri Lidi in Andibus f. 47 :

Præco habet consuetudinem caprarum, de prædicta ipse habet capram Monoculam.

Statuta MSS. S. Victoris Massil. :

Statuimus quod nullus de cetero alicubi recipiatur in monachum epilepticus, aut alio morbo incurabili vel contagioso percussus, aut claudus, surdus, Monoculus, deformis aliter, gibbosus. Monoculus, seu claritate alterius oculorum suorum privatus,

in Charta ann. 1333. Utuntur Ealredus in Vita S. Edw. Confess. Cæsarius Heisterb. l. 4. cap. 62. Rotharis Rex Longob. in Edicto tit. 117. 380. et aliquot alii. Vett. Glossæ : Unioculus, μονόφθαλμος.

Monoculare, Altero oculo privare. Occurrit apud Matt. Paris. ann. 1253.