« »
 
[]« Moralla » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 515c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MORALLA
MORALLA, Cadivus seræ pessulus, [] Gall. Moraillon, ferrum quod arcæ operculo annexum in seram immittitur ; Armoricis Morail idem est quod ille posticus obex quo portæ clauduntur, qui Gallis Loquet dicitur : hinc forsan vocis etymon. Tabular. Dunense Charta 93 :
Tunc unus ex famulis qui vocatur Furrerius vi extorsit Morallam de serratura et aperuit archam... Et ibi negavit Furrerius se vi extorsisse Morallam de serratura, sed dixit archam non esse firmam, et ideo se traxisse Morallam de serratura et se nullam vim intulisse Morallæ.
P. Carpentier, 1766.
Alias Morillon. Lit. remiss. ann. 1381. in Reg. 119. Chartoph. reg. 124 :
Un coffre, duquel le Morillon fu rompu.
Eodem sensu Morreul, in aliis Lit. ann. 1457. ex Reg. 186. ch. 33 :
Le suppliant, d'une serpe qu'il avoit, rompit le Morreul d'un forcier ou coffre.