«
Mourus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 534b.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/MOURUS
MOURUS, pro
Morus, Locus palustris, aquaticus. Charta ann. 1276. apud Miræum tom.
2. pag. 865 :
Insuper dedimus prædictis religiosis silvam,... integraliter cum omni
fundo, ducentaque bonaria Mouri jacentia juxta eamdem sylvam.
Occurrit iterum
ibid. pag. 866. Vide
Mora 2.