![[]](img/image.png)
«
2 multa » (par P.
Carpentier, 1766), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 539c.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/MULTA2
2. MULTA, f. pro
Muta, Quodvis vectigal. Charta Arnulph. imper. ann. 897. apud
Meichelbec. tom. 1. Hist. Frising. pag. 147 :
Ut homines ecclesiæ
(Frisingensis)
licentiam habeant hoc sine Multa, seu navigio sive cum
carris afferre.
Vide
Muta 1.