« »
 
[]« 2 multa » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 539c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MULTA2
2. MULTA, f. pro Muta, Quodvis vectigal. Charta Arnulph. imper. ann. 897. apud Meichelbec. tom. 1. Hist. Frising. pag. 147 :
Ut homines ecclesiæ (Frisingensis) licentiam habeant hoc sine Multa, seu navigio sive cum carris afferre.
Vide Muta 1.