« Munera » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 547c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MUNERA
MUNERA, Ciborium, quo altare tegebatur. Vide in hac
voce. Ademarus Cabanensis in Abbatibus S. Martialis Lemovic. de
Abbate Stephano :
Hic composuit super altare Salvatoris Ecclesiam ex auro et argento, quam vocant Muneram.