1. MUNUS, Ipsum Christi corpus mysticum, quod offertur per commemorationem veræ illius oblationis. Canon missæ :

Supplices rogamus et petimus, uti accepta habeas hæc dona, hæc Munera, hæc sancta sacrificia illibata, etc.

Rationem reddit ejusce appellationis Hildebertus Episc. Cenomanensis, de Officio Missæ :

Munera sunt, quoniam Deus hic donatur, et inde

  Munerat auctorem, cui dedit auctor eas, etc.

Stephanus PP. in Epist. ad Pipinum tom. 3. Hist. Franc. :

Et Munera sancta, id est, Corpus Domini nostri J. C. in suis contaminatis vasibus, quos folles vocant, miserunt. Munerum illatio,

in Concilio Valentino Hisp. ann. 1254. cap. 1. Greg. Tur. lib. 7. Hist. cap. 32 :

Adprehende pallium altaris, quo sacra Munera conteguntur, ne hinc abjiciaris.

Idem de Vita PP. cap. 16 :

Ventumque est ut sanctum Munus, juxta morem Catholicum, signo crucis superposito benediceretur, etc.

Fortunatus lib. 4. de Vita S. Martini :

Immaculata Deo cum dona imponeret aræ,

Et Pater attonitus ceremonia diva sacraret,

Munera vel Christi benediceret ore Sacerdos.

Othlonus lib. 2. de Vita S. Bonifacii Arch. Mogunt. :

Attamen in Ecclesia, dum ad Communionem venerit, post omnium suppletionem erit ingressurus ad participandum Munus.

Concilium Lemovicense ann. 1031. sess. 1 :

Facto consilio, cum ad horam confectionis dominici Corporis venisset, atque ex more Archiepiscopus benedictionem populo funderet, super B. Martialis nomine mentionem interseruit, ita dicens : Benedicat et custodiat vos omnipotens Deus, domumque hanc sui Muneris præsentia illustrare, atque suæ pietatis oculos super eam die et nocte dignetur aperire, amen.

Ubi Editor ad marginem perperam numinis reposuit. Anast. Bibl. in Hist. Eccl. in Leone pag. 133 :

Comedentes, de sacris Muneribus participabantur.

Ubi Theoph. Ἐσθίοντες μετελάμϐανον τὴν ἁγίαν δωρεάν. Adde Gregor. Mag. lib. 4. Dial. cap. 60. Capitula Caroli M. lib. 7. cap. 327. 422. et lib. 1. Sacrament. Eccles. Rom. cap. 80. etc. Vide Donum.