MUTTUM, γρύ, in Gloss. Lat. Gr. Hinc vox Mot, apud nostros, et loquendi formula, ne Muttum quidem audet dicere. Vide Scaliger. ad Festum in Mutire. Epistola Ludovici II. Imp. ad Basilium Maced. Imp. Constantinop. :

Verum super hoc si est, qui summo Pontifici saltem unum faciat Mutum, congruo profecto illius non carebit responso.

Guibertus de Pigner. SS. lib. 1. cap. 2 :

Et dum nec spiritum nec Muttum quidem facientis impio hauriret auditu.

Amalarius in Epist. ad Guntardum tom. 2. Annal. Benedict. pag. 595 :

Quando hoc audivi a te, nec Muttum tibi dixi ; neque cogitavi ex hoc tibi respondere.

Vita S. Odonis sæc. 5. Bened. pag. 167 :

Quod si fortassis aliquis a nostris famulis non ferens eorum improbitatem, aliquid Mutum responderet eis aspere, etc.

Quo spectat illud Hieron. in Epist. 65. ad Pammachium :

Et Mu ultra non faciam, juxta Ennium.

MS. :

Mu le fera tenir et quoi.