« »
 
[]« Nabilis » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 565a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/NABILIS
NABILIS, Ad nandum habilis, Nabundus, Facilis ad nandum, vel similis nanti, Johanni de Janua. Gloss. Lat. Gall. Sangerman. : Nablis, Bien Noant ou nagent ; Nabundus, Idem.
P. Carpentier, 1766.
Nostri Noer et Nouer, pro Nager, nare, natare, dixerunt. Chron. S. Dion. tom. 3. Collect. Histor. Franc. pag. 188 :
Il levoient les bras aussi comme pour Noer. Dum brachia quasi nataturi extenderent,
apud Aimoin. lib. 11. cap. 13. ibid. pag. 54. Lit. remiss. ann. 1418. in Reg. 170. Chartoph. reg. ch. 211 :
Ilz s'attendoient qu'icellui Robert eust passé la riviere à Nou, et ne cuidoient pas qu'il feust péry en icelle, attendu qu'il estoit tres-bon ouvrier de Noer.
Proverb. rural. in Glossar, ad calcem Joinvil. edit. reg.
Souef Noue, cui on tient le menton
. Bestiar. Ms. :
En l'eue n'ose pas entrer,
Car il ne set noient Noer.